Geçmişten Günümüze Medya

  

 Geçmişten günümüze medya, işlevleri bakımından önemli bir araçtır. Genelde alternatif medya; özelde  ise televizyon ideolojik, toplumsal ve siyasal işleyişi bakımından önemlidir. Özellikle geleneksel yayıncılık halen varlığını sürdüren toplumun bir yansımasıdır. Geçmişte matbaanın yaygınlaşmasıyla kitap, gazete, dergi gibi enformasyon araçlarının kağıt üzerinden basım ile hazırlanması ve sınırlı olması daha sonra yerini radyonun icadıyla okuma eyleminden daha heyecanlı olan duyma eylemine bırakmıştır. Ardından televizyon yayıncılığıyla  duyma eyleminin yanında hareketli bir biçimde görüntülere bırakması enformasyon ve bilgi akışının en üst noktaya gelmesini sağlamıştır. Bu sesli ve görüntülü yeni medya ile insanlar bilgiye evlerinde anında ulaşabilirken, bilginin yanında farklı türde eğlencelere de ulaşabilmişlerdir. Her ne kadar televizyon yayıncılığının ortaya çıkmasının ardında bütün ideolojilerden uzak, bilimsel bir buluş olarak yaratılması olsa da, televizyon aydınlanma ve endüstri çağlarında bilimsel ilerlemeyi kendi hedefi haline getirmiştir. Bu anlamda geleneksel yayıncılığın da ilk ortaya çıktığı 1920’li yıllarda ve 2. dünya savaşında dünyada televizyonculuk ikililik yaşamış kamu ve ticari yayıncılık olarak ikiye ayrılmıştır. 

Günümüzde eskisi kadar keskin hatlarla ayrılmasa da bu iki çizgi televizyonun nasıl bir karakterde olduğunu ortaya koymuştur. İki yayıncılık anlayışı da toplumu daha çok ileriye götürmek isterken, toplumdaki yansımasıyla istedikleri birbirinden uzak olduğu için örtüşmemektedir. Ancak Avrupa’da insanları hem bilgilendirme hem de eğlendirme misyonlarıyla kamu yararına olan bir anlayışla hizmet yayıncılığı ortaya çıkartılmıştır. Aynı zamanda bu model hitap ettiği ülkelerde bilinçli bir halkın oluşması için uğraşacak ve bunu özgür bir kamusal alan olma misyonuyla birleştirecektir. Bu durum Amerika’da ise, devlet müdahalesi olmadan bir yayının karşıt görüş oluşturabileceği, karşıt görüşlü kişilerin bu noktada buluşabileceği, tartışabileceği ve birbirlerinin gücünü sınayabileceği bir alan yaratma ilkesini benimsemiş bir şekilde gerçekleşmektedir. Amerika’nın bu yayıncılık ilkesinin altında, siyaset anlayışını bütün sosyo kültürel alanlara yayma arzusu yatmaktadır. Bu noktada Amerika’nın  demokrasi anlayışı ve ticari yayıncılığı arasında güçlü bir ilişki bulunmaktadır. Çünkü televizyon yayıncılığı sadece bir ifade özgürlüğü kürsüsü değil aynı zamanda da bir pazarlama ağının parçasıdır. Ayrıca devlet kontrolünde olmadan herhangi bir düşünce ifade etmesini veya özgür düşünce ifade etme yetkisi ancak televizyonlarca sahip olununca; televizyon özgürce konuşmak isteyen yurttaşların değil, maddi gücü olanların konuşabildiği bir kürsü haline gelmiştir. 

Aslında geleneksel yayıncılık anlayışı modernleşme anlayışını katı bir şekilde bünyesinde barındırmaktadır. Bununla birlikte normal yurttaş veya bilinçli tüketiciler televizyonun üretim ve yayın kısmında değil, üretileni takip etme/tüketici kısmında yer alır. Geleneksel medya, bizim ürettiğimiz gelenekten açıkça nemalanır; bizlere gelenek ve yaşayışlarımıza göre yayınlar sunup televizyonlara bizi daha fazla kilitlemeyi amaç edinir. Buna göre bu olayın çözümü tek tek (güçlü olan) bireylerin değil, tüm toplumun eşit bir biçimde çıkarlarını göz önünde tutmak ve korumakla olur. Bunun gerçekleşmesi ise medyanın,  profesyoneller veya devlet tarafından ticaret ilişkilerini koruyacak şekilde yayın politikalarının düzenlenmesiyle mümkün olmaktadır. Geçmişte izleyiciyi pasif izleyici olarak gören, izleyicilerin beğeni, istek ve ihtiyaçlarını görmezden gelen sadece ona sunulanı tüketen makineler olarak gören bir yayın politikası anlayışı hakimdir. Yani izleyicilerin kendilerini özgürce anlatacakları bir alan olarak akla televizyon gelmemiştir. Çünkü televizyon kendi içerisindeki hikayeye izleyiciyi çekse de izleyicinin hikayesine tamamen ortak olmamıştır, kontrolü izleyiciye vermemiştir. İzleyiciyi kendi reklam gelirlerini sağlamakta bir basamak olarak görmüş, böylece ne kadar çok eğlence ve televizyon bağımlılığı yaratırsa o kadar çok kazanç sağlamıştır.  

Günümüzde ise televizyon yayıncılığı daha çok kültürel bilgi yayılımı ve boş zaman geçirme aktivitesi olarak görülmekte ve yüzlerce kanal arasında sayısız içerikle hayatımızda bir bölüm oluşturmaya çalışmaktadır. Öyle ki bir insanın günde 2 saat televizyon izlediği düşünülürse ortalama bir insan 70 yıllık  hayatı boyunca yaklaşık olarak hayatının 6 yılını televizyon izleyerek geçirmektedir. Bir insana hayatının 6 yılı boyunca tek yönlü olarak onu denetimi altında tutmaya çalışacak mesajlar verirseniz o insanı istediğiniz şekilde manipüle edebilir, kazancını, siyasi görüşünü, vereceği oyu, yaşayacağı, tatile gideceği yerleri belirleyebilirsiniz ve de bu insandan bir ülke dolusu olduğu düşünülünce istediğiniz propagandayı uygulama gücünü kendinizde göreceksiniz. Bu yüzden devletin temel organlarında medya 4. sırada yer alır. Hele ki bir ülkede yayınlanan yayınlar devlet veya özel girişim tekelindeyse o tekel gücünün sahibi istediği ideolojiyi hedef kitlesine yayabilir...